Marko Jovanović iz Centra za politikološka istraživanja i javno mnjenje održao je predavanje na temu Halifat u diskursu Islamske države.
Iako je tzv. Islamska država praktično pretrpela poraz i izgubila skoro sve teritorije koje je nekada kontrolisala, ideja o ponovnom uspos tavljanju is lamskog halifata koju ova organizacija propagira nastavlja da privlači određen broj ljudi. Zbog toga je predmet ovog rada istraživanje političkog diskursa Islamske države, to jest načina na koji se pojam halifat, koji u tom diskursu igra važnu ulogu, upotrebljava u zvaničnoj retorici ove organizacije, kao i načina na koji se samoproklamovani halifat želi predstaviti svojoj ciljnoj grupi – zajednici svih muslimana. Da bi se pravilno pristupilo istraživanju ovog diskursa koji u sebi sadrži brojne elemente političkog mita, prvo ćemo ukratko dati definiciju političkih mitova, ukazujući na njihovu konstrukciju, sadržinu, osnovne funkcije i ciljeve, a zatim se osvrnuti na instituciju halifata, njen istorijski razvoj pun uspona i padova, kao i na nasleđe koje ovaj termin danas sa sobom nosi, a koje je rezultat brojnih procesa i događaja koji su počevši od VII veka uobličavali percepciju ovog pojma i mitski narativ o halifatu. Imajući u vidu potencijale koje ovaj narativ nosi, Islamska država i njeni zvaničnici su se u vreme svojih najvećih uspeha u leto 2014. godine odluči da proglase ponovno uspostavljanje halifata. Diskurs ove organizacije tvrdi da su ovim činom oni oživeli jednu od najstarijih islamskih verskih tradicija propisanu Alahovom rečju i ostavljenu u amanet od strane proroka Muhameda i njegovih najbližih saboraca. Osnovne poruke koje ovaj diskurs sadrži su one o neophodnosti delovanja, obećanoj pobedi, utopijskom karakteru halifata kao i identitetske poruke. Islamska država u svom narativu ponovo uspostavljeni halifat predstavlja kao obećanu zemlju u kojoj su bez obzira na razlike svi jednaki, u kojoj vlada apsolutna ravnopravnost i pravda, u kojoj su solidarnost i duh bratstva rasprostranjeni do te mere da će svi koji dođu odmah osetiti da tu i pripadaju. To je mesto gde će svaki pravi vernik naći svoj dom. Glavne socijalnopsihološke i političke funkcije ovih poruka jesu, svakako, homogenizacija, jačanje identiteta i samopoštovanja, motivacija kolektivnih akcija i politički knjige sažetaka 13 funkcionalna mobilizacija na planu ostvarivanja političkih ciljeva. Kako bi se pojačao efekat ovakve retorike ona sadrži emotivno obojene izraze, već opterećene negativnim značenjem, kao i povezivanje sadašnje situacije sa istorijskim okolnostima iz vremena objave islama. Naravno, neizbežno je i pozivanje na Kuran čime se najsvetiji islamski tekst, za koji muslimani veruju da je sama Alahova reč, stavlja u funkciju davanja legitimiteta ovakvim navodima.
