Bogumil Hrabak (1927–2010) bio je aktivan u Narodnooslobodilačkoj vojsci od oktobra 1944. do decembra 1945. Studirao je filozofiju, a zatim istoriju na Filozofskom fakultetu u Beogradu (1946–1951). Bio je asistent na Odeljenju za istoriju Filozofskog fakulteta u Beogradu (1951–1957). Doktorsku disertaciju odbranio je na Filozofskom fakultetu u Sarajevu 1957.
Nakon doktoriranja, radio je u Vojnoistorijskom institutu, a zatim u Institutu društvenih nauka. Potom, prvo kao vanredni, a zatim i redovni profesor radio je na Filozofskom fakultetu u Prištini (1965–1979). Tu je utemeljio Odeljenje za istoriju, na čijem je čelu bio osam godina. Jedan je od osnivača Naučnog društva Kosova.
Kraće vreme bio je direktor Instituta za istoriju radničkog pokreta (1976–1977). Na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, radio je kao redovni profesor (1979–1993). Bio je redovni član Akademije nauka i umetnosti Kosova (1978–1992).
Posle penzionisanja, honorarno je predavao na Filozofskom fakultetu u Nikšiću, Banjaluci, na postdiplomskim studijama u Prištini i Kosovskoj Mitrovici.
U središtu njegovih istraživanja bile su teme iz privredne istorije poznog srednjeg veka, tursko-mletački odnosi, Prvi srpski ustanak, Prvi svetski rat, privredna i politička istorija Kraljevine Jugoslavije i spoljnopolitička aktivnost socijalističke Jugoslavije do 1965. Njegova bibliografija broji više od 600 naslova.
(izvor: Vikipedija)
Odabrani radovi
- Zapisnici sa sednica Delegacije Kraljevine SHS na mirovnoj konferenciji u Parizu 1919–1920, 1960 (zajedno sa Bogdanom Krizmanom).
- Srbija 1918: Politika i napori Srbije u ratnoj 1918. godini, 1968 (sa D. Jankovićem).
- Izvoz žitarica iz Osmanlijskog carstva u 14, 15. i 16. stoleću, 1971.
- Arbanaški ustanci 1912, 1975.
- Zapisnici Ministarskog saveta Srbije 1915–1918, 1976 (sa D. Jankovićem).
